Krajem kameníků na Říčansku – Kaménka, część 2

Hipotezę o pochodzeniu kamienia potwierdziły zarówno, poszukiwania w dokumentach dawnego majątku Liechtensteinu Kostelec nad Černými lesy oraz w państwowych regionalnych archiwach w Benešovie i Brnie a także badania archiwalnej i innej prasy. Stwierdzono, że w lesie w pobliżu Louňovic w Cernokostelecku, zwanym wówczas Kamiennym Lecem, w latach 60. XIX wieku (a następnie do początku I Republiki) kruszono z głazów powierzchniowych białawy drobny aż średnioziaristy granit, identyczny ze skałą kamienia węgielnego Teatru Narodowego.W 1869 r. wykuto tu także duży kamienny blok (o objętości ponad 4 m3, dlatego do jego przewiezienia użyto aż dziewięć par koni) na obelisk pomnika na grobie Jindřicha Fügnera na Cmentarzach Olszańskich. Doniesienia o wzniesieniu tego pomnika, szczególnie w Listach Narodowych z 13 kwietnia 1869 r. oraz w pamiętniku dwudziestolecia Praskiego Sokola z roku 1883, potwierdziły, że obelisk pomniku grobu Fügnera i kamień węgielny Teatru Narodowego są z tego samego granitu wydobytego z jednego miejsca dziś nazywanego Kaménka, niedaleko Louňovic w Czarnostelecku.

Ponadto w obszernym archiwum Zbiorów Teatru Narodowego na Wydziale Teatralnym Muzeum Narodowego znaleźliśmy cenny, oryginalny spis wszystkich dwudziestu kamieni, które zostały przywiezione na plac budowy z okazji uroczystości wmurowania kamienia węgielnego pod budynek Teatru Narodowego z różnych miejsc w Czechach i na Morawach. A w nim między innymi tuż za miejscem pierwszym – kamieniem z góry Radhošť (nr 1) i drugim kamieniem z góry Říp (nr 2) pod numerem 3 jest zapisany kamień węgielny od pana Žižki z napisem Naród sobie 1868. Tym „Panem Žižka” był nikt inny jak wspomniany praski kamieniarz Gabriel Žižka (1833-1889), patriota, szwagier braci Grégr, członek i założyciel Besedy Měšťanske i Hlaholu, jeden z pierwszych członków Umělecké Besedy, założyciel i członek, a od 1887 roku nawet prezydent praskiego Sokola. W związku z tym nie stanowi również zaskoczenia fakt, o którym się pisze w jego biografii wydrukowanej w Złotej Pradze dnia 13 stycznia 1888 roku, że kamień węgielny Teatru Narodowego był jego darem!

Barbora Dudíková Schulmannová, Vojtěch Janoušek, Tomáš Navrátil, Václav Rybařík i Pavel Vlašímský