Joachim Barrande – paleontolog z sercem i duszą – część 2

Życiowa pasja

Po ukończeniu nauki księcia Jindřicha w roku 1934 wrócił do swego pierwotnego zawodu. Hrabia Kaspar Šternberg upoważnił go do oceny możliwości budowy toru konnego przez dolinę Berounke, przez przełęcz węglową w Radnicach do Plzně. Z powodu braku funduszy, plan ten nie został zrealizowany, ale prace prowadzone przez Barrandego ujawniły bardzo bogate złoża skamieniałości. Zainspirował się danym tematem już w dziele o sylurskim systemie Sir Rodericka Murchisona. Postanowił zbadać czeski system syluru i znalazł tutaj swój dożywotni obiekt badawczy. Oprócz skamieniałości zaczął też badać skład warstw skalnych, w których skamieniałości zostały znalezione. W latach czterdziestych XX wieku podróżował głównie pieszo przez Czechy Środkowe, aby sporządzić mapę obszaru w paleozoiku zalanego przez morze. Skupił się na okolicach Pragi w kierunku Berouna lub w kierunku Rakovnika i Przybramu.

W starannie prowadzonych notatkach opisuje szczegółowy skład geologiczny i wymienia nowo odkryte znalezisko. W dziennikach geologicznych rysuje profile geologiczne, szkice odkrywkowe, a także opisuje i niektóre znaleziska skamieniałości. Prowadzi również notatki na temat kolekcjonerów skamieniałości i wszystkich, którzy mu o nich opowiadali lub pomagali mu. Barrande szybko zdał sobie sprawę, że skały syluru utworzyły duży „zagłębie” między Pragą a Berounem i wypłynęły na powierzchnię mniej więcej równoległymi pasami, z których najstarsze tworzyły obwód, a najmłodsze centrum zagłębia. Poświęcił wiele wysiłku i środków na pozyskiwanie skamieniałości. W ciągu ponad 40 lat wydał na działalność kolekcjonerską prawie pół miliona franków. Duże kolekcjonerskie doły kopali dla niego wyszkoleni kamieniarze. Kiedy badał trylobit Aulacopleura konincki, miał do dyspozycji 6000 całych okazów z dołów w Černidle koło Loděnic. Aby uzyskać wystarczająco dużą, podobną serię trylobitów, Sao Hirsuta przez wiele lat zatrudniał w Skryje od trzech do czterech kamieniarzy.

Osiągnięcia życiowe

Badaniom nad czeskim starszym paleozoikiem Barrande poświęcił 44 lat. W tym czasie powstało jego podstawowe dzieło „Systéme silurien du centre de la Bohem”, które stawia go na szczycie światowej geologii i paleontologii. Jest to największa dotychczas praca naukowa wykonana przez jedną osobę. Pierwszy tom poświęcony trylobitom ukazał się w 1852 roku. Barrande zadedykował trylobitom cały pierwszy dział, pierwszy tom tablic i część dodatków opublikowanych w 1872 roku.

Kontynuował publikowanie kolejnych części równie dokładnie, aż do jego śmierci w 1883 r. Ostatni ukończony czterotomowy tom dotyczący małży ukazał się w 1881 roku. W ciągu jego życia powstało 22 tomów, w których opisano i przedstawiono łącznie 3557 gatunków. Cała praca zawiera ponad 6000 stron tekstu i 1160 litograficznych tablic z doskonałym obrazem opisanych okazów. Praca Barranda opiera się na faktach, o czym świadczy jego motto na każdym tomie – „C 'est ce que j’ ai vu” – „To jest to, co widziałem”.

Źródło:  www.lomyatezba.cz