Joachim Barrande – paleontolog z sercem i duszą – część 3

Barrande i język czeski

Barrande mówił po czesku powoli, ale bardzo dobrze. Jego czeskie słownictwo było wystarczające, by rozmawiać nie tylko o trylobitach, ale też o ładnych dziewczynach. Nauczył się też dobrze pisać, a ze wspomnień Jana Nerudy wiadomo, że rozumiał także czeską poezję. Neruda znał Barranda dzięki swojej matce, która była jego gospodynią domową przez 25 lat. Czeskie małże paleozoiczne nazwał w języku czeskim – Maminka, Babinka, Tetinka, Pantata, Kralovna itd. Nazwy te zostały uznane i na szczeblu międzynarodowym.

Podróżowanie po Europie

Od 1841 r. pracował jako zarządca nieruchomości i doradca ekonomiczny swego dawnego podopiecznego, księcia Jindřicha, obecnie hrabiego Chambord. W 1850 roku jako sekretarz odbył z nim długą podróż po Europie. Notatnik Barranda w tym roku wypełnia się adresami ekspertów z tamtego roku, notatkami o ciekawych publikacjach, odlewaniu skamieniałości oraz notatkami o studiach w muzeach w Monachium i Paryżu. Sam lub wraz z przyjaciółmi geologami i paleontologami odwiedził również liczne obszary górskie we Francji, Belgii, Hiszpanii, Anglii, Niemczech i Skandynawii.

Jego następcy

Kiedy Barrande usłyszał, że jego pan hrabia Chambord umiera, udał się do zamku Frohsdorf pod Wiedniem. Wyczerpująca podróż i późniejsza praca nad wolą hrabiego nadszarpnęły jego i tak już wątłe zdrowie. Zachorował na zapalenie płuc i umiera w piątek 5 października 1883 roku. Jego dzieło kontynuował Otomar Novák. Barrande znał go od czasów studiów, bardzo go polubił i szkolił go pracy zawodowej. Załatwił mu praktykę u wiedeńskiego geologa Eduarda Suessa, któremu Novák mógł towarzyszyć w podróżach do Szwajcarii i Włoch. Novák brał udział w przeprowadzce kolekcji Barranda do Muzeum Czeskiego i stał się jej zarządcą. Napisał wysokiej jakości badania dotyczące trylobitów, skorupiaków filokarydowych, hyolitów oraz stratygrafii granicy sylursko-dewońskiej w Czechach i Niemczech. Zmarł jednak w wieku czterdziestu jeden lat, niecałe dziewięć lat po swoim nauczycielu. W połowie lat trzydziestych XX wieku kontynuował studia Barranda profesor Bedřich Bouček.

Swoją pracą Barrande dał podstawy do badań czeskiego paleozoiku i badań nad rozwojem życia w tym okresie geologicznym. A jednocześnie dokonał tego, że Czechy i Praga stały się sławne na całym świecie. Mieszkańcy Pragi odwdzięczyli się mu tym, że jego imieniem nazwali malowniczą skałę w pobliżu Hlubočep i praską dzielnicę. Również geologowie oddali hołd pracy Barranda, a obszar proterozoicznych i starogórskich osadów w środkowych Czechach nazwali Barrandien.

Źródło:  www.lomyatezba.cz