Skąd wziął się makadam? – część 1

Szlaki, chodniki, drogi, autostrady, linie kolejowe, tzw. infrastruktura to „arterii przemysłu”, bez których nie możemy się obejść.

Żwir, tłuczeń kamienny, w skrócie kruszywo to chyba najprostszy produkt kamienny. Stosowany jest głównie w branży budowlanej, a nawet nie chcemy sobie wyobrażać jak w dzisiejszym świecie trudno by było się bez niego obyć. Jego produkcja to obecnie niezależny przemysł o zaawansowanych technologiach. Obecnie stawia przed producentami kruszyw wysokie wymagania, zarówno co do jakości kamienia, jak i jego czystości granulometrycznej. Ta dziedzina kojarzy się również z przemysłem maszynowym, metalurgicznym i chemicznym, a także oferuje wiele ciekawych ofert pracy.

Trochę historii – Rzymianie

Zajrzyjmy trochę na karty historii. Pytanie brzmi, czy w przeszłości do naprawy dróg używano żwiru? Z pewnością tak, ale w tamtych czasach używano wszystkiego: „Co było akurat pod ręką”. Podobno szeroko stosowano piasek i/lub żwir, które powstały w wyniku naturalnego wietrzenia skał. Nie była to zatem produkcja ukierunkowana.

Cesarstwo Rzymskie przekonało nas, jak ważne jest tworzenie nowych, wysokiej jakości sieci komunikacyjnych i utrzymywanie ich w porządku. W cesarstwie miano wysokie wymagania dotyczące ich budowy i utrzymania, ponieważ drogi miały znaczenie militarne i strategiczne.

Prawdopodobnie Rzymianie jako pierwsi ustalili sztywne zasady i wymagania dotyczące budowy dróg i ich regularnego utrzymania, które w istocie obowiązują do dziś. W szczególności duży nacisk położono na solidne i stabilne podłoże o zamkniętej powierzchni. Każda droga była lekko wklęsła i miała mały rów na obu krawędziach służący do odwadniania.

Wykorzystywano wszystko, co było w zasięgu ręki. Nawet dla ówczesnego niewolniczego społeczeństwa proces budowy był to kosztowny i czasochłonny, ale opłaciło się. Niektóre z rzymskich dróg są nadal w użyciu. W budowie dróg brało udział tylko wojsko. Każdy żołnierz był przeszkolony do podstawowych prac budowlanych, a częścią jego wojskowego wyposażenia była mała łopatka.

Średniowiecze nie ingerowało zasadniczo w budowę dróg. Nadal korzystano z tego, co zostało po Rzymianach, a jeśli pojawiała się nowa droga, była w większości kurząca się, zbudowana na fundamencie gruntowym bez specjalnej regularnej konserwacji. Oceniając dokonania średniowiecza byłoby jednak niesprawiedliwe nie wspomnieć o tym, że pierwsze drogi szutrowe pojawiły się w XV wieku. Jednak ze względu na wysokie koszty ten doskonały sposób budowy dróg nie znalazł szerszego zastosowania w życiu ówczesnego społeczeństwa.

Źródło:  www.lomyatezba.cz