PAPIER Z KAMIENIA       

Pod koniec lat 90. tajwańska firma Lung Meng Tech opracowała technologię wytwarzania papieru bez konieczności używania miazgi drzewnej, zamiast której zastosowano węglan wapnia oraz polietylen o dużej gęstości. Wkrótce nowa metoda zyskała niemałą popularność i w następnych latach kamienny papier, nazwany tak ze względu na obecność proszku mineralnego wykorzystywanego do jego produkcji, został opatentowany w 40 różnych krajach na całym świecie.

Głównym składnikiem kamiennego papieru —około 80% —jest węglan wapnia (CaCO3). W naturze węglan wapnia stanowi ponad 4% składu skorupy ziemskiej i jest podstawowym komponentem wielu minerałów takich jak kalcyt i aragonit, które odgrywają ważną rolę w procesach skałotwórczych. Znajduje się także w dużych ilościach w wodzie, zazwyczaj w formie wodorowęglanu wapnia Ca(HCO3)2. Za pośrednictwem wody jest przyswajany przez zwierzęta i wykorzystywany do budowy ich szkieletów.

Drugim podstawowym składnikiem kamiennego papieru jest HDPE (High-Density Poliethylene), czyli polietylen o dużej gęstości. Polimer ten jest powszechnie wykorzystywany do produkcji wyrobów plastikowych, takich jak butelki, nakrętki i wiele innych. W procesie wytwarzania kamiennego papieru służy jako spoiwo ze względu na swą elastyczność i wytrzymałość.

Kamienny papier grubością jest zbliżony do tradycyjnego, ma jednak od niego gładszą powierzchnię. Można go z powodzeniem używać w drukarkach tuszowych —ze względu na większą podatność na wysokie temperatury, nie sprawdza się w drukarkach laserowych. Znajduje zastosowanie w produkcji wszelakiego rodzaju wyrobów papierniczych, zwłaszcza opakowań, map, note-sów, tacek itd. Jest odporny na działanie wody i tłuszczu, a także trudniej ulega podarciu niż zwyczajny papier. Z tego właśnie powodu używa się go w produktach, które mają z założenia być bardziej odporne na zniszczenia i zużycie.

Papier kamienny jest także przyjazny środowisku. Stanowi to jego główną zaletę. Produkcja papieru tradycyjnego wiąże się ze zuży-ciem dużej ilości wody oraz koniecznością wycinki drzew. Z kolei wytwarzanie papieru kamiennego w ogóle nie wymaga użycia wody, a pozostawiony na około rok czasu w naturze zdegraduje się do całkowicie naturalnego i nieszkodliwego proszku mineralnego, który może zostać ponownie użyty do produkcji papieru. Jego spalanie nie powoduje wydzielania się toksycznych związków do atmosfery. Można też poddać go recyklingowi. Oprócz tego ulega fotodegradacji, to znaczy rozkłada się pod wpływem długotrwałego działania promieni słonecznych.

Papierowi z kamienia można przypisać kilka cech, które przemawiają zdecydowanie na jego korzyść. Jest miły w dotyku, jakby aksamitny —spece od marketingu od razu nazwali to „luksusowy dotyk” i kamienny papier jest intrygującą ciekawostką wśród gadżetów reklamowych. Ma przyjazny dla oka odcień bieli. Jego wytrzymałość na rozerwanie jest zauważalnie wyższa niż tradycyjnego papieru. A dla osób zwracających uwagę na aspekt ochrony środowiska jest alternatywą dla papieru wytwarzanego metodami tradycyjnymi. Ponoć jego produkcja pochłania o połowę mniej energii.

Zwiększona wytrzymałość w połączeniu z mniejszym obciążeniem dla środowiska mogą sprawić, że kamienny papier w przyszłości zdetronizuje swojego starszego brata i stanie się podstawą dla większości wyrobów papierniczych. Póki co pozostaje jedynie ciekawostką, która wciąż oczekuje na większe zainteresowanie ze strony potencjalnych użytkowników.

Źródło: Kurier kamieniarski  
Autor: Jakub Zdańkowski   |   Data: 18 czerwca 2015