NERO IMPALA BEZ TAJEMNIC

Po przemianach w Polsce w 1989 roku kamień z importu święcił swoje tryumfy. Niesłychaną popularność zdobyły czarne gabra z RPA z rejonu Rustenburg, w tym najbardziej znana Nero Impala. Nie bez powodu. Absolutnie dominującym asortymentem w produkcji ówczesnego kamieniarstwa w Polsce były nagrobki i trudno nie zauważyć, że najlepiej prezentują się one w czarnym kolorze.

Dość wspomnieć, że import tego kamienia w blokach w pewnym momencie stanowił blisko 80% importu bloków do Polski. Nero Impala na początku była sprowadzana przez różnych dystrybutorów, a od 2000 roku jest dostępna w ofercie M+Q.

Wiele na polskim rynku się przez te lata zmieniło. Już nie nagrobki, ale budowlanka jest kluczowa dla branży kamienia w Polsce. Jak się jednak okazuje czerń, ze swoją niezaprzeczalną elegancją, nadal jest chętnie wykorzystywana, również w architekturze. Z tego powodu afrykańskie gabra nadal są jednym z najpopularniejszych kamieni na naszym rynku. Wydawać by się mogło, że o tym kamieniu wszyscy powinni wiedzieć wszystko. Czy na pewno?

Złoża

Nero Impala wydobywana jest w masywie Bushveld Complex. Masyw ten pochodzi sprzed ponad 2 mld lat i jest jednym z najstarszych tego typu masywów świata. W całości jest pochodzenia wulkanicznego i zajmuje łącznie powierzchnię ponad 65 tys. km2. Warstwy masywu ułożone są pod kątem od 6 do 25 stopni w stosunku do cent-rum intruzji. Kompleks geologiczny Rustenburga, powstał ze skał plutonicznych i zawiera cztery strefy, z których trzy są istotne ekonomicznie.

Strefa krytyczna zawiera blisko połowę światowych zasobów rudy chromu oraz największe na świecie złoża rudy platyny. Strefa górna (magnetytowa) to główne źródło wanadu. Dla kamieniarstwa jednak najważniejsza jest strefa główna, ulokowana pomiędzy wcześniej wymienionymi strefami. Z niej właśnie wydobywane są gabronoryty, głównie w okolicy miejscowości Rustenburg.

Są to gruboziarniste skały plutoniczne składające się z plagioklazów oraz ortopiroksenów i klinopiroksenów. Złoża zawierają również nie-wielkie ilości kwarcu, magnetytu, apatytu hornblendy i miki.

W strefie głównej istnieje pięć różnych podstref, z których najważniejszą dla branży kamieniarskiej jest podstrefa C. To, co ją wyróżnia, to forma ortopiroksenów. W tej podstrefie ortopirokseny występują w formie odwróconego pigeonitu. To właśnie dzięki temu Nero Impala, to skała o wysokiej jakości i spójności. Ten minerał wpływa również na teksturę i wielkość ziarna. Jego występowanie ogranicza się wyłącznie do rejonu Rustenburg – Marikana.

Należy również wspomnieć, że w podstrefie B także występują gabronoryty posiadające po-tencjał ekonomiczny, ale nie zawierają one tej specyficznej odmiany ortopiroksenów.

Pomimo, że skład mineralny gabranorytów jest stały, to kolory różnią się w zależności od miejsca pozyskiwania. Ciemniejsze odmiany występują w okolicy miejscowości Rustenburg, jaśniejsze w rejonie Brits. Różnice w kolorystyce wynikają z barwy skaleni plagioklazowych. Można zauważyć, że część materiałów ma odcień szaroniebieski, a Nero Impala nawet brązowy. W materiałach z sąsiadujących regionów występuje też kolor biały – jak na przykład w materiale Nero Africa.

Producenci

Historia pozyskiwania skał w rejonie Rustenburga jest długa. Pierwsze bloki wydobywano w latach 40-tych XX wieku. Pierwszym regularnym kamieniołomem był Nell’s Quarry. Pierwszą nazwą wydobywanego gabronorytu była nazwa Parys. Kolejny kamieniołom Springbok uruchomiono w 1950 roku. Potem powstały kolejno Taylor (1957) i Cannata (1960). Wydobycie rozpoczęło też wiele małych kopalń, często rodzinnych.

Źródło: Kurier kamieniarski

Autor: Dariusz Wawrzynkiewicz   |   Data: środa, 15 listopada 2017