BUDYNEK OPERY I BALETU W OSLO
Projekt budynku powstał w 2000 roku i był wybrany spośród 240 projektów zgłoszonych do konkursu. Wykonało go norweskie biuro projektowe Snohetta AS, o którym wspominaliśmy na początku tego roku przy opisywaniu Biblioteki Aleksandryjskiej.
Obiekt oddano do użytku po 4 latach budowy w kwietniu 2008 roku. Rok później budynek Opery i Baletu w Oslo otrzymał nagrodę Miesa van der Rohe – nagrodę przyznawaną przez Unię Europejską dla współczesnej architektury.
Projekt miał odpowiadać trzem założeniom. Pierwsze z nich to lokalizacja budynku na styku morza i lądu, jako symbol kontaktu Norwegii z resztą świata. Podkreśla to pofałdowana ściana od strony morza. Drugim było stworzenie części, w której przygotowywane są dekoracje, znajdują się sale prób itp. Ta część budynku nazwana została fabryką. Trzecim założeniem miała być idea dostępności sztuki dla odbiorcy. Ten kierunek potraktowano dosłownie – budynek od poziomu morza aż po dach jest deptakiem, po którym można swobodnie spacerować.
I ten właśnie deptak jest dla nas najbardziej interesujący. Wykonany on został z marmuru z Carrary: La Facciata. Charakterystyczną cechą tego materiału jest zachowanie niezmiennego koloru po zmoczeniu. Łącznie powierzchnia marmurowego deptaku ma 18.000 m2 i wykonana została z 36 tysięcy płyt. W części nadano jej fakturę antypoślizgową uzyskaną przez młotkowanie.
Skomplikowanym zagadnieniem w projekcie, a potem w realizacji, było posadowienie obiektu, który zagłębia się w morze. Aby zrealizować to zadanie konieczne było wykonanie fundamentu w najgłębszym miejscu sięgającego 16 m poniżej poziomu morza. Z ciekawostek można dodać, że w dno morza wbito pale o łącznej długości 28 kilometrów, z których najdłuższy ma 60 m. Inną ciekawostką jest szklana fasada nad foyer – wykonana ze szkła o obniżonej zawartości żelaza, aby uniknąć zielonego zabarwienia, jakiego nabiera grube szkło. Łączna powierzchnia użytkowa budynku to ponad 38 tysięcy metrów kwadratowych. Koszt budowy wyniósł 500 milionów euro. Żywotność konstrukcji przewidziano na 300 lat.
Źródło: Kurier kamieniarski
Autor: Kurier Kamieniarski | Data: poniedziałek, 05 listopada 2018
