Kopalnia rudy żelaza Krušná Hora – część 1

Po 1945 roku największa głęboka kopalnia rudy żelaza na ziemiach czeskich.

Złoże rudy żelaza na Krušnej Hoře prawdopodobnie było już wykorzystywane przez Celtów, o czym świadczą znaleziska archeologiczne w bezpośrednim sąsiedztwie Krušnej Hory. Bogaty kolekcja narzędzi, pochodzących z celtyckiego grodziska koło Strádonic, dokumentuje wysoki poziom ich produkcji. Te oto dziedzictwo kulturowe jest dziś zapisane w Muzeum Narodowym w Pradze.

Rudy żelaza i inne metale nieszlachetne nie były wyznaczone tylko dla króla, zatem dane dotyczące ich wydobycia nie musiały być rejestrowane w archiwach królewskich, a dziś prawie nie mamy o nich pisemnej wzmianki. Zakres i znaczenie wydobycia rudy żelaza na Krušnej Hoře w okresie od XIV do XVIII wieku udokumentowane są jedynie fragmentami doniesień, które zachowały się o poszczególnych kopalniach żelaza, w których była przetwarzana ruda. Historyczny rozwój kopalni Krušné Hory jest nierozerwalnie związany z terenem huty Podbrdská, zwłaszcza z losami hut w bezpośrednim sąsiedztwie – Stará Huť, Nová Huť, Králův Dvůr, Strašecí, Františkov, Holoubkov itd.

Własne złoże
Głównym surowcem pozyskiwanym w kopalni Krušná Hora był hematyt i jako surowiec wtórny pelosyder. Rudy znajdowały się tutaj na dwóch położeniach – wielkie i małe złoże. Wielkie złoże rozciągało się na całej powierzchni zagłębia, osiągało znacznej wielkości i stanowiło główną część zapasów. Małe łożyska to mniej lub bardziej rozbudowane soczewki i generalnie mają wyższą zawartość żelaza. Sama ruda dzieli się na kilka grup – hematyt oolityczny, hematyt pasmowy (stanowi przeważającą część złoża), hematyt łupkowy (dominuje głównie w niższych partiach ) i łupkowa ruda chlorytu. Najbogatsze partie znajdują się zwykle w nadkładzie i osiągają grubość trzech metrów przy zawartości żelaza do 30%.

Źródło: Lomy a těžba