NERO IMPALA® W ODMIANACH A

W październikowym numerze Kuriera Kamieniarskiego z zeszłego roku opisany był prawdopodobnie najpopularniejszy materiał, który – pomimo upływu lat – nadal jest bardzo poszukiwany przez polskich kamieniarzy. Oczywiście mowa o impali. Streściliśmy zagadnienia geologiczne i historię wydobycia tego gabro.

Tym razem przybliżamy poszczególne miejsca wydobycia i materiały z nich pochodzące. Na początek 4 złoża – pozostałe opiszemy w kolejnym artykule.

Złoże Marikana

Złoże to zostało otwarte w 1971 roku przez firmę Kudu Granite i przejęte przez Marlin Group (której częścią jest działająca w Polsce firma M+Q) w 1997 roku. Rozciąga się na obszarze 945 ha. Aktualnie wydobycie prowadzone jest w kamieniołomach oznaczanych jako B12, L i T4.

Wydobywany materiał cechuje jednolitość średniego uziarnienia i struktury.

Według danych geologicznych złoże może być jeszcze eksploatowane przez około 30 lat. Obecnie wydobycie wynosi około 9.000 m3 w tym 60% wydobywanego materiału klasyfikowana jest w kategorii KM (średnia). Pozyskiwane bloki mają wymiar do 200 x 100 cm, 70 % urobku nadaje się do cięcia piłą.

Złoże Minaco

Wydobycie rozpoczęła firma Minaco w 1994 roku. Od 1996 roku właścicielem złoża jest Marlin Group. Obszar wydobycia obej-muje powierzchnie 690 ha.

Czynne kamieniołomy oznaczone są, jako: B West, A7 i A7 Central.

Sytuacja stratygraficzna w miejscach wydobycia skutkuje niewielką liczbą odbijających światło oikokryształów. To bardzo poszukiwany materiał znakowany jako Nero Impala ze względu na jednolitą barwę kamienia. Zasoby oceniane są na 30 lat eksploatacji. Obecne wydobycie kształtuje się na poziomie 10.000 m3.

Około 20 procent materiału klasyfikowane jest, jako średni ciemny (M-KMD), 60 procent jako średni (M-KM). W związku z tym, że złoże odsłonięto w niewielkim stopniu (ok. 10% powierzchni), do cięcia piłą nadaje się zaledwie 55 – 60 procent uzyskanych bloków. Wydobywane bloki mieszczą się w kategorii średnich (200 x 100 cm) i mniejszych.

Złoże Springbok

To jedno ze starszych złóż. Eksploatację złoża rozpoczęto w latach 50-tych. W wyniku przekształceń własnościowych w 1997 roku trafiło w ręce Marlin Group. Wcześniej wydobycie prowadziły tu firmy: Transvaal Granite, Impala Granite i Kudu Granite. Obecny obszar górniczy zajmuje powierzchnię 575 ha i może zostać w przyszłości powiększony o sąsiadujące 350 ha należące do Transvaal Granite. Wydobycie prowadzone jest w dwóch łomach skalnych: starszym, pochodzącym z lat 60-tych oznakowywanym znakiem „F”, i młodszym otwartym w 1994 roku „E”.

Ciekawe, że wyrobisko „E” to jedna z największych kopalń kamienia blocznego w świecie.

Wydobywany tu ciemny gabronoryt był pierwotnym źródłem nazwy Nero Impala – materiał ten został wprowadzony na rynek przez firmę Impala Granite. Przez swój ciemny kolor jest bardzo ceniony w branży nagrobkarskiej.

Roczne wydobycie to około 18.000 m3. Zasoby szacowane są na 40 lat eksploatacji. 40 proc. uzyskanego materiału klasyfikuje się, jako ciemne (IN). Większość stanowi kamień w kolorach średnim ciemnym (SKD) i średnim (SK). Uzyskiwane bloki mieszczą się w rozmiarach 200 x 100 cm.

Złoże Taylor’s

Eksploatację tego złoża rozpoczęła w 1957 roku firma Taylor’s Granite. Od 1997 roku obszar górniczy o powierzchni 1076 ha należy do Marlin Group. Wydobycie prowadzone jest w kamieniołomie oznakowanym jako T7.

Wydobywany kamień ze względu na właściwości i wygląd jest podobny do materiału ze złoża Springbok. Z tego powodu często kamienie z tych złóż są traktowane zamiennie – szczególnie te jaśniejszej barwy.

Obecnie wydobycie jest niewielkie 2.500 m3, ale istnieją perspektywy jego wzrostu. Zasobność złoża powinna wystarczyć na 50 lat eksploatacji. Większość wydobycia to materiał kolorystycznie określony, jako średni (GA). Pozyskiwane są bloki średnie i mniejsze.

Źródło: Kurier kamieniarski

Autor: Dariusz Wawrzynkiewicz   |   Data: poniedziałek, 07 maja 2018