DŁUGOPOLE – PIASKOWIEC ŻÓŁTY I SZARY

Popularność piaskowca z Długopola rozpoczęła się wraz z oddaniem do użytku odcinka trasy kolejowej między Kłodzkiem a Międzylesiem w 1875 roku – fragmentu planowanej linii z Wrocławia do Austrii.
Z jednej strony wykorzystywano ten materiał przy budowie tuneli, wiaduktów, mostów i budynków stacji, z drugiej: kolej umożliwiła transport tego interesującego kamienia poza Ziemię Kłodzką.

Współczesna historia wydobycia rozpoczyna się około roku 2000, kiedy firma Piasmar rozpoczęła porządkowanie złoża po poprzednich właścicielach. Obecnie wydobycie odbywa się metodą tradycyjną, bez użycia materiałów wybuchowych, a podział większych brył wykonywany jest przez klinowanie.

Parametry techniczne pozwalają na praktycznie nieograniczone możliwości stosowania Długopola zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Obrabia się go łatwiej niż granit, ale dużo trudniej niż inne piaskowce. Do obróbki używa się narzędzi do granitu, bo narzędzia do piaskowca szybko się zamykają i przestają pracować. Nie nadaje się też do ostrzenia narzędzi diamentowych.

Długopole ma barwę jasnożółtą, ze smugami o barwie żółtej (obecność limonitu) w postaci słojów, tzw. pierścieni Lieseganga. Bryły mają intensywniejsze żółte zabarwienie słoi przy krawędzi bryły i coraz jaśniejsze bliżej jej środka. Dzięki temu można uzyskać ciekawe efekty, układając obok siebie płyty uzyskiwane z rozkroju jednej bryły. W ostatnim czasie w złożu odsłonięto również pokład piaskowca w odcieniu jasno-szarym z ciemniejszymi smugami, zaburzeniami struktury w postaci tzw. laminek.

Ziarno piaskowca Długopole jest drobne, lekko obtoczone i połączone spoiwem krzemionkowo-kwarcytowym. To powoduje, że materiał ma dużą twardość, a jego wysoka odporność na ścieranie jest rzadko spotykana wśród żółtych piaskowców – ścieralność na tarczy Boehmego jest niemal identyczna jak granitu strzegomskiego. Nadaje się na wszystkie zastosowania, gdzie jest duży ruch: obiekty użyteczności publicznej, intensywnie użytkowane schody, posadzki – wszędzie tam będzie się wykazywał trwałością i odpornością taką jak granit.

Materiał jest zwarty i nieporowaty – nie zdarza się przesiąkanie kleju nawet przez płytki o grubości 12 mm. Cechy te natomiast umożliwiają stosowanie chwytaków podciśnieniowych do transportu materiału. Ma też niską nasiąkliwość, więc dobrze sprawdzi się na cokolikach, bo nie będzie podciągał wody z podłoża. Płomieniowany ma właściwości antypoślizgowe i można go stosować na basenach, posadzkach i schodach. Istotną cechą Długopola jest minimalna anizotropia (zmienność parametrów w zależności od kierunku obróbki). Umożliwia to cięcie i obróbkę kamienia bez potrzeby zwracania szczególnej uwagi na układ warstw, ponieważ nie ma to większego wpływu na jego własności.

Źródło: Kurier kamieniarski

Autor: Paweł Szambelan   |   Data: poniedziałek, 21 grudnia 2020