Joachim Barrande – paleontolog z sercem i duszą – część 1

Czechy stały się domem wielu cudzoziemców, których oczarował i stał się ich przeznaczeniem. Jednym z nich był Francuz Joachim Barrande, założyciel nauk o czeskim paleozoiku.

Barrande urodził się 11 sierpnia 1799 roku w południowo-francuskim miasteczku Saugues w rodzinie drobnego handlarza płótnem i guniami.Dorastał w czasach wojny Napoleona, na początku rewolucji przemysłowej, rozwój nauki do tego czasu przebiegał bardzo powoli, chociaż sto lat przed swoimi narodzinami Issac Newton stworzył fundamenty dla nowoczesnej nauki a Galileo Galilei użył matematyki do wyjaśnienia wszechświata.

Studia

Ojciec Barranda umożliwił jemu i jego młodszemu bratu ukończenie jednej z najdroższych szkół w Paryżu. Joachim, a później również Josef studiowali budowę mostów i dróg w „École des ponts et chaussées”. Oprócz wiedzy technicznej Barrande zdobył także w szkołach bogatą wiedzę w dziedzinie nauk przyrodniczych. Pod wrażeniem wykładów swoich profesorów, czołowych francuskich przyrodników Georga Cuviera, Jeana-Babtysty Lamarcka, Alcida d´Orbigny, Adolpha d´Archiaca i innych, zaczął zgłębiać tajniki nauk przyrodniczych. Po ukończeniu studiów przez kilka lat pracował jako inżynier budownictwa i do dziś możemy podziwiać jego dzieło techniczne – ogromny most na rzece Loarze. Warto wspomnieć, że Josef pracował i zasłynął w carskiej Rosji, gdzie pracował nad przygotowaniem budowy sieci kolejowej.

Przybycie do Czech

O jakości Barrande ’ a, zarówno w matematyce, jak i naukach przyrodniczych, świadczy fakt, że pod koniec lat 30. król Francji Karol X wezwał go na stanowisko nauczyciela jego wnuka i następcy tronu Jindřicha. Wielka zmiana polityczna wpłynęła na jego późniejsze życie. W lipcu 1830 roku Bourbonowie zostali wypędzeni z Francji i Barrande, oddany rodzinie królewskiej, poszedł za nim na wygnanie. Najpierw osiedlili się na krótko w Edynburgu w Szkocji, gdzie Barrande poznał po raz pierwszy skamieniałości górskie za pośrednictwem geologa Sir Rodericka Murchisona. Następnie w 1832 r. dwór królewski przeniósł się do Czech, do Buštěhradu, a następnie na Zamek Praski. Jako wychowawca księcia Jindřicha wkrótce poznał czeskich uczonych, niemieckiego nauczyciela księcia Františka Palackiego, prezesa Pierwszej Uprzywilejowanej Praskiej Kolei Kolejowej oraz zapalonego kolekcjonera skamieniałości hrabiego Kašpara Šternberka. Następnie nawiązał przyjaźń z administratorem zbiorów przyrodniczych w Muzeum Królestwa Czeskiego Franciszkiem Xaverem Maksymilianem Zippem i Václavem Hanką, który jako bibliotekarz Muzeum Czeskiego udzielał mu znacznej pomocy.

Źródło: Lomy a těžba