KAMIENIARSKA TURCJA
O tym, że w Turcji są kamienie wiedzą w zasadzie wszyscy. Wielu polskich kamieniarzy odwiedza targi kamieniarskie w Stambule czy Izmirze. Ale udział tureckich materiałów w polskim rynku jest stosunkowo niewielki.
W Turcji występuje co najmniej 480 rodzajów kamienia. Są to marmury, trawertyny, onyxy, piaskowce, granity i skały łupkowe. Samego marmuru znajdujemy ponad 120 odmian. Według danych statystycznych, Turcja dysponuje 40% światowych zasobów kamienia naturalnego. Tureckie zapasy szacowane są na około 13,9 mld ton (5,2 mld m3).
Wielu polskich kamieniarzy pamięta, że głównym problemem w sprowadzaniu kamienia z tego rejonu był fakt, że możliwości przeróbcze w Turcji raczej były niewielkie i import w zasadzie ograniczał się do bloków. Od kilku lat sytuacja się zmienia. Obecnie w Turcji pracuje około 1.500 średnich i około 7.500 małych zakładów obróbczych. W 2013 roku wyprodukowano tam 12,4 mln ton kamienia naturalnego. Roczna produkcja bloków marmurowych wynosi 1,2 mln ton, a slabów i płytek około 13 mln m2. Właśnie dzięki powiększaniu się sektora obróbczego, obecnie około 80% wydobywanego materiału jest przetwarzane na miejscu.
Wydobycie kamienia w Turcji to w 50% marmury, dalsze 45% to trawertyny —pozostałe to inne rodzaje skał. Zakłady tureckie od kilku lat z sukcesem wprowadzają nowe technologie zarówno wydobycia jak i przetwarzania. Zwiększone nakłady inwestycyjne w dużych firmach wprowadziły Turcję do grona sześciu największych na świecie producentów kamienia.
Do głównych ośrodków przetwarzania marmuru należą: Afyonkarahisar, w którym 355 zakładów (w tym 45 dużych) przetwarza 14% marmuru eksportowanego przez Turcję. Pozostałe rejony to okolice miasta Bilecik (12%), Denizli (8%), Mugla (6%) i Eskisehir (4%). Łącznie w tych ośrodkach produkowane jest 65% całej produkcji marmuru.
Ostatnio coraz większym zainteresowaniem importerów kamienia cieszą się też granity, których złoża znajdują się w okolicach Ordu, Rize, Trabzonu, Balikesir, Kirklareli, Bolu, Kirsehir, Izmitu, Canakkale i Izmiru. Nowością natomiast jest zainteresowanie kamieniami pochodzenia wulkanicznego (pumeks, tufa), łupkiem oraz żwirem morskim (pebble stone).
Dla tureckiego kamieniarstwa nadal bardzo ważny jest rynek bloków marmurowych i trawertynowych. Najważniejszymi odbiorcami są Chiny (75% produkcji) oraz Indie, Syria, Grecja i Tajwan.
Turecki kamień znalazł zastosowanie w wielu znanych obiektach. Wykorzystano go m.in. do stworzenia detali dekoracyjno-architektonicznych Białego Domu w Waszyngtonie (marmur różowy Elazig), siedziby Kongresu USA, francuskiego parlamentu, budynku Google w San Francisco oraz w wiosce olimpijskiej w Chinach (marmur odmiany Diyarbakir).
W świetle przytoczonych danych oraz mając na uwadze informacje o rozwoju tureckiego sektora przeróbczego wydaje się, że nadchodzi pora na tureckie kamienie. Te najbardziej popularne to: Supreme, różowe Elazig Cherry i Bilecik Pink, czarne Aksehir Black i Karacabey Black, Milas Kavaklıdere, Aeagan Bordeaux, białe marmury Manyas White, Afyon White i Marmara White, Afyon Tigerskin i Afyon Sugar, beżowe Bilecik Beige i Golpazarı, Burdur Brown, trawertyn z Denizli, Ege Bordo, liliowy Milas Leylak, Chocolate Travertine Kutahya (o barwie czekoladowej), diabaz: Gemlik, oraz granity: Thracian i Ayvalik. Może warto zapoznać się z nimi bliżej i wprowadzić do swojej oferty?
Źródło: Kurier kamieniarski
Autor: Dariusz Wawrzynkiewicz | Data: 27 kwietnia 2015
