Ogrody Butcharta – Ogrody w kamieniołomach – część 1

Kamieniołomy w których zakończono wydobycie oferują wiele możliwości wykorzystania. Jednym z przykładów są piękne Ogrody Butcharta, położone w Kanadzie, Kolumbii Brytyjskiej na wyspie Vancouver w pobliżu miasta Victoria.

Historia założenia

Historia powstania tego kwiatowego raju jest ciekawa, gdyż tutejsze wystawiennicze ogrody ozdobne powstały na terenie dawnej cementowni w pobliżu kamieniołomu wapienia. Kamieniołom powstał tu w 1904 roku i należał do rodziny Butchartów (Robert Pim Butchart i Jennie Foster Kennedy), która wyemigrowała do Kanady ze Szkocji. Rodzina z powodzeniem produkowała cement portlandzki z lokalnego wapienia wysokiej jakości.

Pani Butchart nie bardzo podobał się widok nagich ścian, więc postanowiła ożywić kamieniołom i zamienić go w ogród. Z okolicznych gruntów rolnych kazała przewieźć tony ziemi i zaczęła budować pierwszą część dzisiejszych ogrodów, tzw. Zatopiony Ogród (Sunken Garden). Jest to najsłynniejszy i zarazem pierwszy z ogrodów Bucharta, do którego wstąpią zwiedzający. Znajduje się tu piękna Fontanna Rossa, którą w 1964 roku ustawił tu Ian Ross. Woda tryska z niej w różnych formacjach i częstotliwościach, a dzięki barewnym odcieniom światła wygląda jak żywa.

Dochody z cementu posłużyły również do późniejszego sfinansowania tego bezprecedensowego planu, a po dawnej cementowni Butcharta pozostał tylko wysoki komin. Chociaż fabryka zaprzestała produkcji cementu w 1916 roku, kontynuowała produkcję płytek i doniczek do 1950 roku.

Kolejne ogrody

Kiedy w 1916 r. skończyło się wydobycie wapienia, brzydkie pozostałości po kamieniołomu stały się ciekawym tłem do tworzenia kolejnych ogrodów. W 1929 roku Jennie Butchart kontynuowała tworzenie innych części ogrodów – np. Ogród Różany, który pierwotnie służył właścicielom jako ogród gospodarczy do uprawy warzyw, dziś jest wystawą róż, ogród włoski, pierwotnie kort tenisowy, jest pokazem architektury ogrodowej i ogrodu japońskiego, znajdziecie tam piękne widoki na zatokę Butchart.

Pan Butchart był dumny z niezwykłej pracy swojej żony i jako jej wielbiciel zbierał ozdobne ptaki z całego świata. Następnie wypuścił kaczki na jeziorko Star Pond, pawie na trawniku przed domem, tresował gołębie na miejscu dzisiejszej Begonia Bower i umieścił kilka budek dla ptaków w ogrodach.

O ogrodach pani Butchart bardzo zrobiło się głośno. Od 1920 r. jej ogrody odwiedziło każdym rokiem ponad 50 000 odwiedzających.

Źródło: Lomy a těžba